எது நடந்ததோ

நண்பர் புது வருட டைரி கொடுத்தார். முதல் பக்கத்தில் கிருஷ்ணரின் விஸ்வரூப தரிசன மல்டி கலர் படம் போட்டு அதன் கீழே கீதாசாரம் என்று தலைப்பிட்டு ‘எது நடந்ததோ அது நன்றாகவே நடந்தது’ என்று தொடங்கும் சில வரிகள். இதுதான் கீதையின் சாரமா? இல்லை இதை கீதையின் சாரமாக ஏற்க முடியவில்லை என்கிறார் சோ. எனக்கு இது சிவகாசியில் flex banner எழுதும் ஒரு காலண்டர் கவிஞரின் கைவண்ணம் போல் இருக்கிறது.

வேதத்தின் பொருளை விளக்கவே பகவத் கீதை சொல்லப்பட்டது என்று படித்திருக்கிறேன் களத்தில் தேரை நிறுத்திய பார்த்தன் போர் செய்ய திரண்டு நிற்கும் சுற்றத்தார்களைக் கண்டு சோர்ந்து நடுங்கினான். காண்டீபம் கையிலிருந்து நழுவுகிறது. கண்ணன் கீதை உரைத்தான்.

கர்ணன் படத்தில் இதே காட்சி. அர்ஜுனன் தன் ஆயதங்களை கீழே போட்டு கலங்கும்போது திரையுலகின் நிரந்தர கிருஷ்ண பரமாத்மாவான என் டி ராமாராவ் சொல்லும் அறம் தழைக்கவே கர்ம வீரன் செயல்படுகிறான் என்ற உபதேசம். கண்ணதாசன் எழுதிய பாடல் (இசை விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி பாடியவர் சீர்காழி கோவிந்தராஜன்) கேள்வி பதில் போல் அமைந்த காட்சி

http://www.youtube.com/watch?v=3vN8DFxTMzE

மரணத்தை எண்ணிக் கலங்கிடும் விஜயா மரணத்தின் தன்மை சொல்வேன்

மானிடர் ஆன்மா மரணமெய்தாது மறுபடிப் பிறந்திருக்கும்

மேனியைக் கொல்வாய் மேனியைக் கொல்வாய் வீரத்தில் அதுவும் ஒன்று நீ

விட்டுவிட்டாலும் அவர்களின் மேனி வெந்துதான் தீரும் ஓர்நாள் ..

என்னை அறிந்தாய் எல்லா உயிரும் எனதென்றும் அறிந்து கொண்டாய்

கண்ணன் மனது கல்மனதென்றோ காண்டீபம் நழுவவிட்டாய்

மன்னரும் நானே மக்களும் நானே மரம் செடி கொடியும் நானே

சொன்னவன் கண்ணன் சொல்பவன் கண்ணன் துணிந்து நில் தர்மம் வாழ

புண்ணியம் இதுவென்றிவ் வுலகம் சொன்னால் அந்தப் புண்ணியம் கண்ணனுக்கே

போற்றுவார் போற்றலும் தூற்றுவார் தூற்றலும் போகட்டும் கண்ணனுக்கே

கண்ணனே காட்டினான் கண்ணனே தாக்கினான் கண்ணனே கொலை செய்கின்றான்

காண்டீபம் எழுக நின் கைவன்மை எழுக இக்களமெலாம் சிவக்க வாழ்க!

மூன்று மணி நேர படத்தில் கீதைக்கு மூன்று நிமிட பாடல்தான். அதில் சொல்லவேண்டியதை சொல்லி கண்ணதாசன் காட்டும் வித்தை அருமை.

பல வருடங்கள் கழித்து கண்ணதாசன் எழுதிய இன்னொரு கவிதை. வரிகள் நினைவில்லை. ஆனால் கதை இதுதான் அதில் அபிமன்யுவை இழந்த அர்ஜுனன் தரையில் அமர்ந்து அழுதுகொண்டிருக்கிறான். அப்போது அவன் மேல் கண்ணீர் துளி விழ நிமிர்ந்து பார்த்தால் தேரில் இருக்கும் கண்ணன் அழுவதைப் பார்க்கிறான். ‘நான் மகனை இழந்து அழுகிறேன் நீ எதற்காக அழுகிறாய் என்று அர்ஜுனன் கேட்கிறான். அதற்கு கண்ணன் ‘அடேய் அர்ஜுனா இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு உனக்கு உபதேசம் சொன்னேன் அத்தனையும் வீணானதே என்று அழுகிறேன்’ என்று சொல்வான்.

மோகனகிருஷ்ணன்