வாய்யா, மின்னல்!

• படம்: வெள்ளை ரோஜா
• பாடல்: சோலைப் பூவில் மாலைத் தென்றல்
• எழுதியவர்: முத்துலிங்கம்
• இசை: இளையராஜா
• பாடியவர்கள்: எஸ். பி. பாலசுப்ரமணியம், எஸ். ஜானகி
• Link: http://www.youtube.com/watch?v=khUohdHlgAM

மேகத்துக்குள் மின்னல்போலே நின்றாயே,

மின்னல் தேடும் தாழம்பூவாய் நானும் வந்தேனே!

தாகம் தீர்க்கும் தண்ணீர்போலே நீயும் வந்தாயே,

தாவிப் பாயும் மீனைப்போலே நானும் ஆனேனே!

இங்கே தரப்பட்டிருக்கும் நான்கு வரிகளில், முதல் இரண்டு பெண் பாடுவது, அடுத்த இரண்டு ஆண் பாடுவது.

வழக்கம்போல், ஆண் பேசுவதைப் புரிந்துகொள்வது சுலபம்: தண்ணீராக அவள் வந்தாள், மீனாக இவன் நின்றான், தண்ணீர் இன்றி மீன் வாழாது, அதுபோல அவள் இன்றி இவன் வாழமுடியாது!

ஆனால், அந்தப் பெண்ணின் குரலில் ஒரு சின்னக் குழப்பம், மின்னலாக அவன் வந்தான் என்கிறாள் இவள், கூடவே, ‘தாழம்பூவாக நான் ஆனேன்’ என்கிறாள். இரண்டுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?

இந்தப் புதிருக்கு விடை, கச்சியப்ப முனிவர் எழுதிய ‘தணிகைப் புராணம்’ என்ற நூலில் இருக்கிறது. ’தடித்து எழுந்தொறும் தாழை பூப்பன.’

’தடித்து’ என்றால் மின்னல், வானில் மின்னல் தோன்றும்போது, மொட்டாக இருக்கும் தாழை பூக்கும்!

அதாவது, சூரியனைப் பார்த்தவுடன் தாமரை மலரும், சந்திரனைப் பார்த்தவுடன் அல்லி மலரும் என்பதுபோல, மின்னலைப் பார்த்தவுடன் தாழம்பூ மலரும். அந்தச் செய்தியை இந்தப் பாடலில் முத்துலிங்கம் பயன்படுத்தியிருக்கிறார். ‘காதலா, மலர்வதற்காக மின்னலைத் தேடுகிற தாழம்பூவைப்போல நான் காத்திருந்தேன், ஆனால் நீயோ, மேகத்துக்குள் ஒளிந்து நின்றாய், இப்போது இங்கே என்முன்னே தோன்றினாய், உன்னைப் பார்த்ததும் நான் மலர்ந்துவிட்டேன், நீதான் என் மின்னல்!’ என்கிறாள் அவள்!

***

என். சொக்கன் …

05 04 2013

125/365